Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Δυτική και Κεντρική Κρήτη: Απίστευτα τοπία με αιωνόβιες βελανιδιές

Παρότι η επαφή μας με τη Δυτική Κρήτη είναι... διαρκής, αφού κάποιοι από εμάς έχουν καταγωγή από τα Χανιά, φέτος συνειδητοποιήσαμε τη σημασία που έχουν οι "προσλαμβάνουσες παραστάσεις" για το μηχανισμό αντίληψης, αφού καταφέραμε να αντιληφθούμε μέσα από άλλο πρίσμα γνώριμες εικόνες του χανιώτικου -και όχι μόνο- τοπίου. Τα δένδρα του φυσικού περιβάλλοντος ήταν αναγνωρίσιμα, και η περιήγησή μας στα κατά τ' άλλα γνώριμα μέρη αποκτούσε νέο νόημα και πληροφορία που μέχρι πρότινος δεν γινόταν αντιληπτή.

















Πανέμορφες βελανιδιές, υπεραιωνόβια δένδρα στις παρυφές χωριών, παρείχαν βελανίδια που τα παλαιότερα χρόνια ήταν χρήσιμα για τους κατοίκους της Κρήτης (και όχι μόνο), και μάλιστα, πωλούνταν σε πολύ καλές τιμές.























































Στα Χανιά, από τον Αποκόρωνα μέχρι το Σέλινο, αλλά και στο Ρέθυμνο, συναντάμε πληθυσμούς χνοώδους βελανιδιάς, που σχηματίζουν μαζί με παραγωγικούς πληθυσμούς υπεραιωνόβιων ελαιόδενδρων νησίδες οικοσυστημάτων μεγάλης βιοποικιλότητας. Από το Καστέλλι προς το Ελαφονήσι, και σε περιοχές με πιο ξηρό μικροκλίμα, αιωνόβιες Αριές σχηματίζουν συστάδες στις περιφέρειες χωριών και καλλιεργειών. Ελπίζουμε η εκτεταμένη γεωργική καλλιέργεια να μην καταστρέψει την ομορφιά των βελανιδιών, αλλά να επαναχρησιμοποιηθούν με κάποιο τρόπο τα βελανίδια, συμβάλλοντας στη διατήρηση των δένδρων.
 










Το πιο εντυπωσιακό τοπίο, βρίσκεται στο φυσικό πάρκο του Ψηλορείτη, στο δάσος του Ρούβα, με υπεραιωνόβια πουρνάρια (Quercus coccifera) που φύονται κυριολεκτικά πάνω στα βράχια.






























Αν και η διαδρομή από το οροπέδιο της Νίδας μέχρι τη Γέργενη ήταν αρκετά δύσκολη, αξίζει να την επισκεφτεί κανείς. Η πινακίδα στον Ψηλορείτη γράφει χαρακτηριστικά: άψυχη πέτρα, γεμάτη ζωή. Μακριά από τους ήχους και τις εικόνες της πόλης, άγρια ζώα και πουλιά στην κορυφή του βουνού, προσφέρουν μια μοναδική εμπειρία επαφής με το φυσικό περιβάλλον, σε ένα τοπίο άγριας ομορφιάς. Δυστυχώς, και το δάσος του Ρούβα απειλείται από -τι άλλο;- τους ίδιους παράγοντες που απειλούν όλο το δασικό μας πλούτο. Ίσως η ανάλογη παιδεία ανοίξει νέους ορίζοντες αντίληψης του φυσικού περιβάλλοντος, συμβάλλοντας στην προστασία του.  





























Η επιστροφή στην Αττική, παρά την ανοιξιάτικη εικόνα, μας προσγείωσε στην άθλια πραγματικότητα των βουνών της ΒΑ Αθήνας: την Κυριακή 11/04 στις 3:00 το μεσημέρι, κοπάδι της Ν. Μάκρης, υπό την εποπτεία του βοσκού, κατέτρωγε τη φυσική αναγέννηση στην Πεντέλη. Ο βοσκός, μάλιστα, έχει έδρα στη Ν. Μάκρη (μας το είπε, και το επιβεβαιώσαμε!).
Περιττό να πούμε ότι τα περίφημα τετραψήφια τηλέφωνα ΣΠΑΠ - 1566, Συντ. Δασοπροστασίας - 1591 κ.λπ. δεν απαντούσαν. Να ενημερώσουμε ότι δεν πάνε στην εκκλησία οι παράγοντες που απειλούν τα δάση της Αττικής τις Κυριακές, μήπως και ενεργοποιηθεί ο τηλεφωνικός αριθμός σε εβδομαδιαία βάση, και όχι πενθήμερη. Εντάξει με τον Κοκκιναρά, όμως η Πεντέλη δεν είναι μόνον ο Κοκκιναράς. Στο τέλος θα καταντήσουμε σαν το ανέκδοτο με το Λένιν στο Παρίσι (που είναι ο ΣΠΑΠ; στον Κοκκιναρά...).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δασοβιοκοινοτητα - Φ.Ε.Κ. 84/17-4-2001/Τ.Α.

‘Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπαρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.