Η άλλη όψη μιας κατά τ' άλλα αισιόδοξης εικόνας

Θυμόμαστε πριν από δύο χρόνια, το αίσθημα αισιοδοξίας που μας είχε κατακλύσει όταν μαζί με αρκετό κόσμο συμμετείχαμε σε δενδροφυτευτική αναδάσωση. Δύο χρόνια αργότερα, και έχοντας πληροφορηθεί ότι "για τη συγκεκριμένη δενδροφύτευση δεν εκταμιεύτηκαν κονδύλια για τα ποτίσματα, με αποτέλεσμα να ξεραθούν όλα τα φυντάνια", καταφέραμε να δούμε λίγο πιο πέρα. Συνειδητοποιήσαμε τι σημαίνει μηχανοκίνητες εκσκαφές, καταστροφή της φυσικής αναγέννησης, μεταφυτευτικό σοκ του φυτού και απίστευτη σπατάλη νερού με αμέτρητα ποτίσματα, που μόνο κοντόφθαλμη μπορούν να χαρακτηρίσουν την περιβαλλοντική πολιτική που τα εφαρμόζει. Οι παραπάνω διαπιστώσεις επανέρχονται στο προσκήνιο με αφορμή τις δεκάδες αναδασώσεις μέσω δενδροφυτεύσεων που διοργανώνουν διάφοροι φορείς, και τις κατά τ' άλλα αισιόδοξες εικόνες μικρών παιδιών που φυτεύουν δενδρύλλια. Πραγματικά αισιόδοξες θα ήταν εικόνες του κρατικού μηχανισμού να απομακρύνει όλους τους παράγοντες που καταστρέφουν τα δάση.

Διαβάσαμε επίσης τις (φανταστικές;) ιδέες κυβερνητικών στελεχών, για φύλαξη των αναδασώσεων από εθελοντές, ώστε να παρέχουν ένα αμερόληπτο "τρίτο μάτι". Να τονίσουμε ότι είμαστε εργαζόμενοι και όχι εισοδηματίες, γεγονός που μας αναγκάζει τις καθημερινές να βρισκόμαστε σε κάποιο γραφείο...ή μήπως να παρατήσουμε τις δουλειές μας για να φυλάμε τις αναδασώσεις των εργολάβων; Καλό! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;