αναδημοσίευση άρθρου της "Ε"
της ΧΑΡΑΣ ΤΖΑΝΑΒΑΡΑ
Με προσωρινή διαταγή, το Ε' τμήμα του διοικητικού εφετείου της Αθήνας επέβαλε τη διακοπή των εργασιών κατασκευής βιολογικού καθαρισμού στον περιβάλλοντα χώρο του καζίνου στο «Μον Παρνές» της Πάρνηθας. Η απόφαση, που ισχύει ώς την εκδίκαση της υπόθεσης από το αρμόδιο δικαστήριο, εκδόθηκε ύστερα από αίτηση που είχαν υποβάλει στις 23 Αυγούστου οι Εθελοντές Δασοπροστασίας Αττικής.
Σε ανακοίνωσή του, ο φορέας που δραστηριοποιείται εδώ και 24 χρόνια στην προστασία της Πάρνηθας, υπογραμμίζει πως «δεν συνηθίζει τις προσφυγές στα δικαστήρια ως τρόπο δράσης, αλλά έκρινε πως στην προκειμένη περίπτωση δεν απέμενε άλλη λύση». Λόγω της παρουσίας του στην περιοχή, εντόπισε από την πρώτη στιγμή τις κατασκευαστικές εργασίες και κινήθηκε συστηματικά για τη διακοπή τους, ζητώντας την οικοδομική άδεια από την πολεοδομία και καταθέτοντας προσφυγή στο αρμόδιο δικαστήριο.
Στην προσφυγή του, που οδήγησε στην προσωρινή διαταγή, ο φορέας υπεισέρχεται στην ουσία του προβλήματος και αποκαλύπτει:
* Παραβιάζεται το άρθρο 3 παράγραφος 1 του νόμου 3139 του 2003, με το οποίο έγινε η εκχώρηση του καζίνου σε ιδιώτες. Στο επίμαχο σημείο προβλέπεται ανακατασκευή, αναδιαμόρφωση, αναδιάταξη, εκσυγχρονισμός και επέκταση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων του καζίνου. Από το τοπογραφικό που υπάρχει στη χορηγηθείσα οικοδομική άδεια, προκύπτει ότι κατασκευάζεται νέο κτίσμα, που βρίσκεται «επί της καείσας το 2007 δασικής περιοχής».
*Αναφέρεται ως περιοχή διεξαγωγής των οικοδομικών εργασιών η τοποθεσία Πάρνηθα-Μετόχι, που είναι ανακριβής. Το Μετόχι βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού και οι εργασίες εκτελούνται στην κορυφή Μαυροβούνι, όπου βρίσκεται το καζίνο. Η αοριστία αυτή έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 329 του κώδικα βασικής πολεδομικής νομοθεσίας, που διέπει την εκτέλεση μιας οικοδομικής άδειας.
Βεβαίως, στα βασικά επιχειρήματα που οδήγησαν στην έκδοση της προσωρινής αναστολής των κατασκευών περιλαμβάνονται η παραβίαση των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος που καθορίζουν την προστασία των δασών, αλλά και του νόμου 998 του 1970, που επιβάλει να κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέα όλα τα δάση που καταστρέφονται από πυρκαγιές, ανεξάρτητα από την κατηγορία (δημόσιο ή ιδιωτικό) και τη θέση τους.
Αποκαλυπτική είναι και η αναφορά του δικόγραφου στους κινδύνους που συνεπάγεται ο βιολογικός καθαρισμός. Οι δασοπυροσβέστες στην αίτησή τους προς το διοικητικό εφετείο επικαλούνται την κοινή υπουργική απόφαση του 2009, με την οποία εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι των έργων. Επισημαίνουν ότι η εγκατάσταση του βιολογικού καθαρισμού δημιουργεί περιβαλλοντικούς κινδύνους (οσμές, συγκέντρωση εντόμων, οπτική όχληση), ενώ χαρακτηρίζονται επιδερμικά τα μέτρα προστασίας (περίφραξη, φυτεύσεις). Αναφέρουν πως και η υπουργική απόφαση αναγνωρίζει ότι η περιοχή εξακολουθεί να αποτελεί τμήμα του οικοσυστήματος της Πάρνηθας, φυσικό χώρο διαβίωσης για ελάφια και άλλα σπάνια είδη. Υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι ο σημερινός τρόπος αποκομιδής των αποβλήτων με βυτιοφόρα είναι ασφαλέστερος από τη σχεδιαζόμενη εγκατάσταση. *
