Διαρκείς στρεβλώσεις

 Πως μας αρέσει η οικολογική, καταπράσινη πολιτική της κυβέρνησης... "Οικολογική συνείδηση", "πράσινη ανάπτυξη", και πόσα άλλα κουραφέξαλα έλεγαν προεκλογικά, εννοώντας ξεπούλημα, καταστρατήγηση της δημόσιας γης, αναθεώρηση του ορισμού του ίδιου του δάσους.

Καταστολή με ασφυξιογόνα, χημεία χείριστης μορφής, βία ανεξέλεγκτη προς όλες τις κατευθύνσεις, σε απόσταση χιλιομέτρου από το επίκεντρο της διαδήλωσης, προπηλακισμός ακόμα και τουριστών σε σουβλατζίδικο στο Μοναστηράκι. Έλεος! Όποιος δεν μπορεί να δει ακόμα την αλήθεια, ας διαβάσει τον εφαρμοστικό νόμο του μεσοπρόθεσμου.



Υπάρχει μια τεράστια στρέβλωση, στον τρόπο που χρησιμοποιούνται οι λέξεις, τροποποιώντας το ίδιο το νόημά τους, πχ "σοσιαλισμός", "σωτηρία", "πατριωτικό καθήκον", εκτός από τις οικολογικές μπαρούφες, στις ομιλίες του πρωθυπουργού. Μέχρι και για τις διαδηλώσεις, έγινε προσπάθεια διαστρέβλωσης του νοήματός τους στην περίφημη "Σοσιαλιστική Διεθνή". Μου έρχεται στο νου ο "Κυνόδοντας" και σκέφτομαι ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να μας δηλώνουν ότι μ*#νί είναι η μεγάλη λάμπα, και κάποιοι το αποδέχονται... Αποδέχονται ότι θα ξεφύγουμε από αυτή τη γελοία κατάσταση συνεχούς δανεισμού, μόνον όταν "πέσει ο κυνόδοντας". Τότε, "θα είμαστε ώριμοι να βγούμε στις αγορές".

Ο κυνόδοντας, όμως, δεν πέφτει, αποτελεί προϋπόθεση επιβίωσης. Στην ταινία, η ηρωίδα αυτο-ακρωτηριάστηκε για να ελευθερωθεί, επειδή την είχαν πείσει ότι αυτή είναι η απαραίτητη προϋπόθεση επιβίωσης στον έξω κόσμος (ε.π. στις αγορές). Και πέθανε. Οι υπόλοιποι, έμειναν δούλοι στην κατασκευασμένη πραγματικότητα των εξουσιαστών τους, των γονιών (ε.π. του κοινοβουλευτικού σώματος).

Ας το καταλάβουμε καλά, και ας ακούγεται αστείο: όπως το μ*#νί δεν η μεγάλη λάμπα, όπως η θάλασσα δεν είναι η πολυθρόνα στο σαλόνι, έτσι και η αυτονομία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον κυνόδοντα. Το να ισχυρίζονται ότι πρέπει να απωλέσουμε τα πιο ισχυρά μας μέσα επιβίωσης, το νερό, το ρεύμα, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, και ποιος ξέρει τι άλλο, για να γλιτώσουμε από το χρέος, είναι μια αυτοκτονική πολιτική. Γι' αυτό, πριν ακρωτηριαστούν χώρα και πολίτες, ζητάμε να ελεγχθεί το χρέος, και να μην χρησιμοποιείται ως φόβητρο η χρεοκοπία για να εξυπηρετηθούν τα πολλαπλά συμφέροντα ντόπιων και ξένων. Αρκετά πια με τις στρεβλώσεις, οι χώρες και οι ζωές μας δεν είναι εμπορεύματα.