Σποροφύτευση; ΟΚ!

Η σποροφύτευση κουκουναριών σε καλά αποστραγγιζόμενα αργιλοαμμώδη εδάφη ψηλά στην Πεντέλη, σε πλαγιά απέναντι από υπάρχουσα συστάδα κουκουναριών (pinus pinea), ολοκληρώθηκε. Το πιο ελπιδοφόρο είναι ότι οι κουκουναριές στην Πεντέλη έχουν αρχίσει και αναπαράγονται, γεμίζοντας με μικρά αυτοφυή δεντράκια. Είναι εντυπωσιακό πως ο χρόνος για τα δάση είναι εντελώς διαφορετικής κλίμακας από τον ανθρώπινο χρόνο, αν αναλογιστεί κανείς ότι η κουκουναριά δεν υπήρχε στη χώρα μας πριν από 6.000 χρόνια, και απλώθηκε σε όλη την μεσογειακή λεκάνη από την Ιβηρική χερσόνησο λόγω των βρώσιμων σπόρων της.
Σήμερα, η κουκουναριά θεωρείται ενδημικό είδος. Ποιος ξέρει σε 1.000 χρόνια, που βέβαια δεν θα είμαστε παρόντες, τι θα έχει συμβεί στα δάση μας (αν θα έχουν μείνει καθόλου δάση, ή θα έχουν γίνει βοσκοτόπια, αιολικά πάρκα και βίλες ανθρώπων που "αγαπούν" τόσο πολύ τα δάση, που θέλουν να κτίσουν σπίτια μέσα σε αυτά), ή αν ακόμα η ίδια η γη θα κατοικείται, λαμβάνοντας υπόψη τους ρυθμούς καταστροφής του πλανήτη... Όπως είπε ένας σποροφυτευτής την Κυριακή, "ελπίζω να μη δω την Πεντέλη... Λυκαβηττό".
Εμείς, συνεχίζουμε με συστηματική δουλειά τις μικρής κλίμακας δράσεις μας. Στόχος είναι ο περαιτέρω εμπλουτισμός των εδαφών με σπόρους βελανιδιών (quercus aegilops/ithaburensis/pubescens σε ρεματιές), κοκκορεβυθιών (pistacia terebinthus) και άλλων ενδημικών δασικών ειδών που θα συλλέξουμε από δάση κυρίως της Αττικής, για να είναι συγγενείς οι κλιματικές συνθήκες.
Επόμενος στόχος; Κοκκορεβυθιές και βελανιδιές, σποροσυλλογή, επεξεργασία και απευθείας σποροφύτευση στα προσεχώς.