Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Εκατομμύρια πουλιά σκοτώνονται κάθε χρόνο στην Κύπρο


Για κάποιον που μένει στην Αθήνα, είναι μάλλον άγνωστο το τι συμβαίνει στην Κύπρο με τα αμπελοπούλια. Χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά πιάνονται με δίχτυα και ξόβεργα από λαθροθήρες για να καταλήξουν στα πιάτα εστιατορίων, πάντα καμουφλαρισμένα, καθότι σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βέρνης που έχει υπογράψει η Κύπρος, απαγορεύεται το κυνήγι των αμπελοπουλιών. Ισχύει και εδώ ότι και στην Κρήτη με τα αγριοκάτσικα (τα γνωστά Κρι-κρι), τα ελάφια των ελληνικών δρυμών, και γενικά όλα τα άγρια "προστατευόμενα" ζώα που η κερδολαγνεία των ανθρώπων στοχοποιεί και εξολοθρεύει, όσο βέβαια υπάρχουν ασυνείδητοι καταναλωτές που θα αγοράσουν το συγκεκριμένο πιάτο στο εστιατόριο.

Το αμπελοπούλι, το οποίο ονομάζεται επιστημονικά Συλβία η μελανοκέφαλος (Sylvia atricapilla), είναι αποδημητικό πουλί που χρησιμοποιεί την Κύπρο ως ενδιάμεσο σταθμό στο ταξίδι του από την Ευρώπη προς την Αφρική κάθε φθινόπωρο. Στην Αθήνα, ιδίως στα προάστια, ακούμε το χαρακτηριστικό κελάηδημά του που μοιάζει κάπως με του κότσυφα.


Από το Σεπτέμβριο μέχρι το τέλος του Οκτώβρη, χιλιάδες αποδημητικά πουλιά πιάνονται στα δίχτυα, πουλιά που αν δεν κριθούν εμπορεύσιμα αφήνονται εκεί. Με το μήνυμα ‘Πείτε όχι στα αμπελοπούλια’ ο Πτηνολογικός Σύνδεσμος Κύπρου καλεί όλους τους καταναλωτές να πουν όχι στην κατανάλωση των παγιδευμένων πουλιών, που αποδεκατίζει περίπου 2 εκατομμύρια πουλιά κάθε χρόνο, σύμφωνα με τον παραπάνω σύνδεσμο, εξαντλημένα από το μακρύ ταξίδι επιστροφής τους στην Αφρική, αμπελοπούλια και μη, αφού με τη μορφή παράπλευρων απωλειών παγιδεύονται χιλιάδες άλλα πουλιά, κυρίως μεταναστευτικά, στα δίχτυα και στα ξόβεργα.

Η Care2petition καλεί τους πολίτες να υπογράψουν αίτημα πίεσης προς την κυπριακή κυβέρνηση ώστε να σταματήσει η λαθροθηρία.

Κυρίως όμως, εξαρτάται από όλους εμάς να πείσουμε τους διπλανούς μας ότι αυτό το έγκλημα δεν πρέπει να συνεχιστεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δασοβιοκοινοτητα - Φ.Ε.Κ. 84/17-4-2001/Τ.Α.

‘Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπαρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.