Μήνυμα από τον Ειρηνικό Ωκεανό

Θυμάται κανείς το γλάρο που έλεγε "όχι σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές"...

Δείτε λίγο από την ταινία που γυρίζεται για τα πουλιά και τα πλαστικά που καταναλώνουν στο νησί Midway του Ειρηνικού εδώ.

Εκατομμύρια πουλιά σκοτώνονται κάθε χρόνο στην Κύπρο

Για κάποιον που μένει στην Αθήνα, είναι μάλλον άγνωστο το τι συμβαίνει στην Κύπρο με τα αμπελοπούλια. Χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά πιάνονται με δίχτυα και ξόβεργα από λαθροθήρες για να καταλήξουν στα πιάτα εστιατορίων, πάντα καμουφλαρισμένα, καθότι σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βέρνης που έχει υπογράψει η Κύπρος, απαγορεύεται το κυνήγι των αμπελοπουλιών. Ισχύει και εδώ ότι και στην Κρήτη με τα αγριοκάτσικα (τα γνωστά Κρι-κρι), τα ελάφια των ελληνικών δρυμών, και γενικά όλα τα άγρια "προστατευόμενα" ζώα που η κερδολαγνεία των ανθρώπων στοχοποιεί και εξολοθρεύει, όσο βέβαια υπάρχουν ασυνείδητοι καταναλωτές που θα αγοράσουν το συγκεκριμένο πιάτο στο εστιατόριο.

Το αμπελοπούλι, το οποίο ονομάζεται επιστημονικά Συλβία η μελανοκέφαλος (Sylvia atricapilla), είναι αποδημητικό πουλί που χρησιμοποιεί την Κύπρο ως ενδιάμεσο σταθμό στο ταξίδι του από την Ευρώπη προς την Αφρική κάθε φθινόπωρο. Στην Αθήνα, ιδίως στα προάστια, ακούμε το χαρακτηριστικό κελάηδημά του που μοιάζει κάπως με του κότσυφα.

Από το Σεπτέμβριο μέχρι το τέλος του Οκτώβρη, χιλιάδες αποδημητικά πουλιά πιάνονται στα δίχτυα, πουλιά που αν δεν κριθούν εμπορεύσιμα αφήνονται εκεί. Με το μήνυμα ‘Πείτε όχι στα αμπελοπούλια’ ο Πτηνολογικός Σύνδεσμος Κύπρου καλεί όλους τους καταναλωτές να πουν όχι στην κατανάλωση των παγιδευμένων πουλιών, που αποδεκατίζει περίπου 2 εκατομμύρια πουλιά κάθε χρόνο, σύμφωνα με τον παραπάνω σύνδεσμο, εξαντλημένα από το μακρύ ταξίδι επιστροφής τους στην Αφρική, αμπελοπούλια και μη, αφού με τη μορφή παράπλευρων απωλειών παγιδεύονται χιλιάδες άλλα πουλιά, κυρίως μεταναστευτικά, στα δίχτυα και στα ξόβεργα.

Η Care2petition καλεί τους πολίτες να υπογράψουν αίτημα πίεσης προς την κυπριακή κυβέρνηση ώστε να σταματήσει η λαθροθηρία.

Κυρίως όμως, εξαρτάται από όλους εμάς να πείσουμε τους διπλανούς μας ότι αυτό το έγκλημα δεν πρέπει να συνεχιστεί.

Τα νέα Μεγα-Μονοπώλια

Μονοπώλιο ονομάζεται η κατάσταση στην αγορά, κατά την οποία ένα αγαθό ή μια υπηρεσία προσφέρεται μόνο από μια επιχείρηση. Η ύπαρξη μονοπωλίου προϋποθέτει ότι στην αγορά δεν υπάρχουν άλλα ανταλλάξιμα προϊόντα για τους αγοραστές.

πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Στη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, μετά τον ορισμό των μονοπωλίων, δίνεται ως παράδειγμα η αύξηση του κόστους ύδρευσης για τους καταναλωτές όταν (μετά την ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων και της διαχείρισής τους) εισέλθουν περισσότερες της μιας επιχειρήσεις που θα προσφέρουν... δεύτερο δίκτυο ύδρευσης για να υπάρχει "ανταγωνισμός" στις επιχειρήσεις και να μας πείσουν ότι... το επιπλέον δίκτυο θα ανέβαζε κατά πολύ το κόστος ύδρευσης. Είναι ποτέ δυνατόν να κατασκευαστεί δεύτερο, τρίτο ή νιοστό δίκτυο ύδρευσης; 

Όμως, γιατί να ιδιωτικοποιηθεί η ύδρευση; Είναι ζημιογόνες οι δημόσιες επιχειρήσεις που παρέχουν νερό στους πολίτες; Όχι. Μήπως οι παροχές τους ήταν επιβλαβείς για την υγεία των πολιτών; Όχι. Μήπως τότε, επειδή τα μονοπώλια στους φυσικούς πόρους είναι η πιο σίγουρη επένδυση, καθόσον κανένας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το συγκεκριμένο παραγόμενο αγαθό, όπως είναι λ.χ. το νερό;

Γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι το νερό δεν είναι ούτε τηλεπικοινωνίες, ούτε ταχυδρομεία, ούτε καν ηλεκτρικό ρεύμα, αν υποθέσουμε ότι οι φυσικοί πόροι λιγνίτη θα σταματήσουν να χρησιμοποιούνται στο .... βαθύ μέλλον, λόγω της μαύρης ανάπτυξης (των γνωστών ΑΠΕ, σημειωτέον ότι από τους επίσημους φορείς ονομάζεται "πράσινη ανάπτυξη", από το χρώμα του περιβάλλοντος που καταστρέφει όταν εγκαθίσταται). Το νερό δεν είναι ούτε κατασκευάσιμο υλικό, ούτε στατικό προϊόν υπηρεσιών που με τις κατάλληλες εγκαταστάσεις μπορεί να παραχθεί από βιομηχανικές πρώτες ύλες. Δεν μπορεί επίσης να επιλέξει κάποιος αν θα καταναλώσει νερό, δεν τίθεται ζήτημα "επιλογής της κατανάλωσης", διότι όλοι ανεξαιρέτως, είμαστε ζώα που το σώμα μας αποτελείται κατά 70% από νερό, και δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να καταναλώνουμε νερό για να ζήσουμε.
Άρα, το νερό είναι αδιαπραγμάτευτα φυσικό αγαθό, δυναμικό (και όχι στατικό) υλικό που προϋποθέτει σταθερή εγκατάσταση, το οποίο αναγκαζόμαστε λόγω της φύσης μας να καταναλώνουμε, και το οποίο έχει μια και μοναδική γραμμή παραγωγής, εκείνη που ξεκινάει από τη θάλασσα, φτάνει στα τα σύννεφα και καταλήγει στις λίμνες, κάνοντας τον κύκλο του. Κάπου εκεί, με κατάλληλη επεξεργασία (τη μόνη μηχανοποιημένη εργασία που περικλείει η παραγωγή αυτού του αγαθού) ξεκινάει για να φτάσει μέσω ενός και μοναδικού τελικού σωλήνα σε κάθε κατοικία, ακολουθώντας το δίκτυο που έχει πληρωθεί από τους φόρους των πολιτών αυτής της χώρας.

Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι η ένδεια (πρωτίστως η νοητική) θα μας ανάγκαζε να δώσουμε σε ιδιωτική εταιρεία τη διαχείριση των υδάτινων πόρων μας, "για να μη χάσουμε τις συντάξεις", ή "για να μη βγούμε από το ευρώ", ή ίσως επειδή "εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα".
Ακριβώς επειδή ξέρουμε ότι εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα πως να εξασφαλίσουν μέγα κέρδη σε βάρος των πολιτών, εκμεταλλευόμενοι ακόμα και τη βροχή, λέμε να μην τους αφήσουμε.

Μας έστειλαν μια πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού εδώ.