Θα 'θελα να ήμουν πράσινος - με εξαιρετικούς συμβολισμούς
Άρθρο σχετικά με το "Πράσινο Ταμείο"
αναδημοσίευση από Το Βήμα
Αθήνα Το 95% των πόρων, οι οποίοι εισπράττονται υπέρ του Πράσινου Ταμείου από τις ρυθμίσεις για τους ημιυπαίθριους και την τακτοποίηση των αυθαιρέτων, από την εμπορία ρύπων και τα πρόστιμα για περιβαλλοντικά εγκλήματα τελικά θα καταλήγουν στον κρατικό προϋπολογισμό, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο ψηφίστηκε χθες επί της αρχής.
Το ίδιο προφανώς θα ισχύσει και για τους πόρους του Ειδικού Φορέα Δασών το οποίο έχει ενσωματωθεί στο Πράσινο Ταμείο και χρηματοδοτεί τις απαραίτητες ενέργειες για τη δασική προστασία και διαχείριση.
«Επιστροφή σε εποχές καταλήστευσης και σκοτεινής διαχείρισης των φόρων, εισφορών και προστίμων που το κράτος εισέπραττε για περιβαλλοντική προστασία και αποκατάσταση προμηνύει η απαράδεκτη τροπολογία του υπουργείου Οικονομικών, στο σχέδιο νόμου για τις συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, το ενιαίο μισθολόγιο, την εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου», λέει η κυρία Θεοδότα Νάντσου από το WWF Ελλάς.
Όπως αναφέρεται σε κοινή ανακοίνωση δέκα περιβαλλοντικών οργανώσεων (Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ορνιθολογική, Καλλιστώ, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, MΟm, Greenpeace και WWF), με τη ρύθμιση αυτή επανέρχεται το απαράδεκτο καθεστώς που ίσχυε πριν την ίδρυση του Πράσινου Ταμείου.
«Τότε που το κράτος εισέπραττε άδηλου ύψους περιβαλλοντικούς φόρους από τη χρήση βενζίνης, καθώς και περιβαλλοντικά τέλη και πρόστιμα, αλλά απέδιδε ένα απειροελάχιστο ποσοστό στο αλήστου μνήμης Ειδικό Ταμείο Εφαρμογής Ρυθμιστικών και Πολεοδομικών Σχεδίων (ΕΤΕΡΠΣ). Τώρα, αποδεικνύονται ανειλικρινείς και οι δεσμεύσεις του υπουργού Περιβάλλοντος κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ότι τα πρόστιμα από την "τακτοποίηση" των αυθαιρέτων θα διατεθούν για αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς που έχει προκληθεί», επισημαίνεται στην ανακοίνωση.
Η ίδρυση του Πράσινου Ταμείου με τον ν. 3889/2010 αποτέλεσε θετική εξέλιξη για την περιβαλλοντική πολιτική στην Ελλάδα, καθώς γέννησε ελπίδες πως επιτέλους θα αποδοθούν στο περιβάλλον όσα εισπράττονται για την προστασία του.
Γέννησε ελπίδες ότι η διάθεση των πόρων σε έργα όπως αστικές και περιαστικές αναπλάσεις (στο πλαίσιο του «περιβαλλοντικού ισοζυγίου» των ρυθμίσεων για τους ημιυπαίθριους και τα αυθαίρετα), ενεργειακές αναβαθμίσεις του κτιριακού αποθέματος και αποκατάστασης υποβαθμισμένων βιοτόπων θα έδινε την απαραίτητη ώθηση σε «πράσινες» οικονομικές δραστηριότητες.
Δεδομένου ότι οι πόροι που εισπράχθηκαν από τη ρύθμιση των ημιυπαίθριων πρέπει, βάσει σχετικής απόφασης του ΣτΕ να διατεθούν για αστικές αναπλάσεις και διατήρηση περιβαλλοντικού ισοζυγίου, η νέα ρύθμιση, όπως σημειώνει η κυρία Νάντσου, «δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για τη νομιμότητά της».
Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011
Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Τα σκουπίδια περισσεύουν...
... τρεις λαλούν, και δυο χορεύουν.
Αποφάσισα να αφιερώσω αυτή την ανάρτηση στο ζήτημα των απορριμμάτων, διότι, η έννοια του "σκουπιδιού" στο δυτικό κόσμο είναι παραπλανητική. Πολλά πράγματα παρουσιάζονται ως σκουπίδια, δηλαδή, ως άχρηστα αντικείμενα που "πρέπει να χωθούν κάπου" στην καλύτερη περίπτωση, ή ακόμα χειρότερα, ως κάτι που μπορεί ο καθένας να πετάξει από το παράθυρο του αυτοκινήτου του και να παραμείνει στο ρείθρο του οδοστρώματος μέχρι να το οδηγήσει η βροχή στο πλησιέστερο φρεάτιο... Αντίθετα, πολλές άλλες εκφάνσεις σκουπιδιών κυριεύουν όλο και περισσότερο τις ζωές μας, και εμείς αποφεύγουμε ή χλευάζουμε συνειδητά τηλε-σκουπίδια, δημόσια πρόσωπα χωρίς ουσία, σαβούρα γενικώς, αφού η παρουσία τους μας είναι ανυπόφορη.
Στις μικρογραφίες κοινωνίας, όπως είναι οι πολυ-κατοικίες, τα απορρίμματα αποτελούν παραπροϊόντα της ζωής μας στο σπίτι, δείχνοντας το επίπεδο του καταναλωτισμού μας, και μέσω αυτού, του σεβασμού που έχουμε απέναντι, καταρχήν, στους εαυτούς μας, και κατά συνέπεια στα αντικείμενα που μας πλαισιώνουν. Όσο πιο πολλά πράγματα αναγκάζεται κάποιος να πετάξει, τόσο χαμηλότερης ποιότητας ήταν τα πράγματα αυτά, και το να αγοράζει κανείς αντικείμενα που σε κάποιους μήνες, ή σε 1-2 χρόνια θα αναγκαστεί να πετάξει, δείχνει ότι σέβεται πολύ λίγο τον εαυτό του. Αγοράζοντας συνεχώς ένα αντικείμενο ίδιας χρηστικότητας, αφού το προηγούμενο μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα χάλασε, μεγεθύνεται ο όγκος των παραγόμενων σκουπιδιών, εξαντλούνται οι φυσικοί πόροι και γινόμαστε δέσμιοι μιας αυτοκαταστροφικής κουλτούρας, που οδηγεί τους ανθρώπους να επαναγοράζουν παρόμοια αντικείμενα, κατασπαταλώντας τους φυσικούς πόρους για τη δημιουργία... σκουπιδιών.
Υπάρχουν απλές, αλλά και απαιτητικές διαδικασίες μεταποίησης ενός φθαρμένου αντικειμένου, ώστε να μετατραπεί από σκουπίδι σε χρήσιμο αντικείμενο. Η ανακύκλωση συσκευασιών, για παράδειγμα, χρειάζεται μια μικρή βιομηχανία για να υλοποιηθεί, και έτσι εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για "διαχείριση" αυτού του είδους στο κράτος. Το τελευταίο, δεν παύει να μας θυμίζει μέρα με τη μέρα ότι μέλημά του είναι να εξυπηρετεί συμφέροντα που δεν έχουν καμία σχέση με την ποιότητα ζωής των κατοίκων αυτής της χώρας, και το σεβασμό στους φυσικούς πόρους του πλανήτη. Άλλα παραπροϊόντα, όμως, όπως είναι τα οικιακά απορρίμματα φρούτων και λαχανικών, μπορούμε να τα θέσουμε εμείς "υπό ανακύκλωση" στον κήπο μας με κομποστοποιητές, ενώ επαναχρησιμοποιώντας αντικείμενα που έχουν φθαρεί, μέσα από συλλογικές διαδικασίες ανταλλαγής, επιδιόρθωσης, μετατροπής, τα ανανεώνουμε και τα θέτουμε πάλι σε λειτουργία, σπάζοντας τον φαύλο κύκλο του καταναλωτισμού.
Η φύση, για λόγους οικονομίας, και επειδή δεν έχει τις ανθρώπινες ψευδαισθήσεις ενός εξω-φυσικού χώρου, δηλαδή, ενός χώρου έξω από την "περιφέρεια" της φύσης (όπως θεωρούμε εμείς ότι είναι εξω-κοινωνικός χώρος η χωματερή) θέτει σε εφαρμογή την ανακύκλωση σε όλα τα επίπεδα, και αυτή η αέναη αλυσίδα φυσικής ανακύκλωσης αποτελεί θεμέλιο της ζωής στον πλανήτη μας. Πριν από 6 χρόνια, αγοράσαμε τον πρώτο μας κομποστοποιητή, χωρητικότητας περίπου 300 λίτρων. Έκτοτε, και επειδή οι ανάγκες του σπιτιού μας αυξήθηκαν, τοποθετήσαμε στην αυλή μας άλλους δύο.
Το αποτέλεσμα είναι, σε συνδυασμό με την ανακύκλωση συσκευασιών, τουλάχιστον 85% λιγότερα σκουπίδια, ελαχιστοποίηση της μυρωδιάς σαπισμένου που βγάζουν οι κάδοι σκουπιδιών του δήμου, και εξαιρετικό οργανικό λίπασμα, δηλαδή "χούμο", που αφαιρούμε από το πορτάκι στο κάτω μέρος του κομποστοποιητή 1-2 φορές το χρόνο. Και όσοι σκεφτούν ότι αυτά είναι για όσους έχουν κήπο, στο εμπόριο κυκλοφορούν και κομποστοποιητές για μπαλκόνια, πιο εξελιγμένοι και περιορισμένοι σε μέγεθος (ακόμα και με αυτόματη περιστροφή).
Είναι αδιέξοδο να περιμένουμε από το υπό διάλυση κράτος να διαχειριστεί το ζήτημα των απορριμμάτων, καθώς, δεν θα σταματήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να δημιουργεί φαινόμενα σαν αυτά που ζούμε αυτές τις μέρες στην πόλη μας, η οποία έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο σκουπιδαριό. Η ανακύκλωση με τους κομποστοποιητές, η μεταποίηση και επανάχρηση παλαιών αντικειμένων μέσα από συλλογικές διαδικασίες, και επιτέλους, ένα μέτρο στον καταναλωτισμό που μας οδηγεί να αγοράζουμε σαβούρες όλων των ειδών, θα περιορίσει το σκουπιδαριό από δική μας επιλογή.
Αποφάσισα να αφιερώσω αυτή την ανάρτηση στο ζήτημα των απορριμμάτων, διότι, η έννοια του "σκουπιδιού" στο δυτικό κόσμο είναι παραπλανητική. Πολλά πράγματα παρουσιάζονται ως σκουπίδια, δηλαδή, ως άχρηστα αντικείμενα που "πρέπει να χωθούν κάπου" στην καλύτερη περίπτωση, ή ακόμα χειρότερα, ως κάτι που μπορεί ο καθένας να πετάξει από το παράθυρο του αυτοκινήτου του και να παραμείνει στο ρείθρο του οδοστρώματος μέχρι να το οδηγήσει η βροχή στο πλησιέστερο φρεάτιο... Αντίθετα, πολλές άλλες εκφάνσεις σκουπιδιών κυριεύουν όλο και περισσότερο τις ζωές μας, και εμείς αποφεύγουμε ή χλευάζουμε συνειδητά τηλε-σκουπίδια, δημόσια πρόσωπα χωρίς ουσία, σαβούρα γενικώς, αφού η παρουσία τους μας είναι ανυπόφορη.
Στις μικρογραφίες κοινωνίας, όπως είναι οι πολυ-κατοικίες, τα απορρίμματα αποτελούν παραπροϊόντα της ζωής μας στο σπίτι, δείχνοντας το επίπεδο του καταναλωτισμού μας, και μέσω αυτού, του σεβασμού που έχουμε απέναντι, καταρχήν, στους εαυτούς μας, και κατά συνέπεια στα αντικείμενα που μας πλαισιώνουν. Όσο πιο πολλά πράγματα αναγκάζεται κάποιος να πετάξει, τόσο χαμηλότερης ποιότητας ήταν τα πράγματα αυτά, και το να αγοράζει κανείς αντικείμενα που σε κάποιους μήνες, ή σε 1-2 χρόνια θα αναγκαστεί να πετάξει, δείχνει ότι σέβεται πολύ λίγο τον εαυτό του. Αγοράζοντας συνεχώς ένα αντικείμενο ίδιας χρηστικότητας, αφού το προηγούμενο μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα χάλασε, μεγεθύνεται ο όγκος των παραγόμενων σκουπιδιών, εξαντλούνται οι φυσικοί πόροι και γινόμαστε δέσμιοι μιας αυτοκαταστροφικής κουλτούρας, που οδηγεί τους ανθρώπους να επαναγοράζουν παρόμοια αντικείμενα, κατασπαταλώντας τους φυσικούς πόρους για τη δημιουργία... σκουπιδιών.
Υπάρχουν απλές, αλλά και απαιτητικές διαδικασίες μεταποίησης ενός φθαρμένου αντικειμένου, ώστε να μετατραπεί από σκουπίδι σε χρήσιμο αντικείμενο. Η ανακύκλωση συσκευασιών, για παράδειγμα, χρειάζεται μια μικρή βιομηχανία για να υλοποιηθεί, και έτσι εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για "διαχείριση" αυτού του είδους στο κράτος. Το τελευταίο, δεν παύει να μας θυμίζει μέρα με τη μέρα ότι μέλημά του είναι να εξυπηρετεί συμφέροντα που δεν έχουν καμία σχέση με την ποιότητα ζωής των κατοίκων αυτής της χώρας, και το σεβασμό στους φυσικούς πόρους του πλανήτη. Άλλα παραπροϊόντα, όμως, όπως είναι τα οικιακά απορρίμματα φρούτων και λαχανικών, μπορούμε να τα θέσουμε εμείς "υπό ανακύκλωση" στον κήπο μας με κομποστοποιητές, ενώ επαναχρησιμοποιώντας αντικείμενα που έχουν φθαρεί, μέσα από συλλογικές διαδικασίες ανταλλαγής, επιδιόρθωσης, μετατροπής, τα ανανεώνουμε και τα θέτουμε πάλι σε λειτουργία, σπάζοντας τον φαύλο κύκλο του καταναλωτισμού.
Η φύση, για λόγους οικονομίας, και επειδή δεν έχει τις ανθρώπινες ψευδαισθήσεις ενός εξω-φυσικού χώρου, δηλαδή, ενός χώρου έξω από την "περιφέρεια" της φύσης (όπως θεωρούμε εμείς ότι είναι εξω-κοινωνικός χώρος η χωματερή) θέτει σε εφαρμογή την ανακύκλωση σε όλα τα επίπεδα, και αυτή η αέναη αλυσίδα φυσικής ανακύκλωσης αποτελεί θεμέλιο της ζωής στον πλανήτη μας. Πριν από 6 χρόνια, αγοράσαμε τον πρώτο μας κομποστοποιητή, χωρητικότητας περίπου 300 λίτρων. Έκτοτε, και επειδή οι ανάγκες του σπιτιού μας αυξήθηκαν, τοποθετήσαμε στην αυλή μας άλλους δύο.
Η οικονομία στα σκουπίδια που έχουν προσφέρει στη μικρή μας κοινότητα είναι εμφανής, όχι τόσο σε όγκο, αφού τα περισσότερο ογκώδη αντικείμενα είναι οι συσκευασίες των τροφίμων που ανακυκλώνουμε στους ειδικούς κάδους (ελπίζοντας ότι πράγματι οδηγούνται σε μονάδες επεξεργασίας και ανακύκλωσης), αλλά σε βάρος. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι κατά μέσο όρο, έχουμε ανα δύο ημέρες μια σακούλα γεμάτη με φλούδες λαχανικών και φρούτων, η οποία ζυγίζει περίπου 4-5 κιλά, δηλαδή, περίπου 14-17 κιλά την εβδομάδα.
Οι κομποστοποιητές είναι τοποθετημένοι απευθείας στο χώμα, για να μπορούν οι γαιοσκώληκες και τα υπόλοιπα έντομα που συμμετέχουν στη διαδικασία της κομποστοιποίησης να μπαινοβγαίνουν, ενώ σε τακτά χρονικά διαστήματα, για να αποφεύγουμε τις μυρωδιές, γεμίζουμε τους κάδους με ξερά φύλλα που μαζεύουμε από τον κήπο. Αν πάρ' αυτα σας ενοχλεί η ιδέα της οσμής, υπάρχουν ειδικά ένζυμα που τοποθετούνται περιοδικά στον κάδο για αυτό το λόγο. Σε αυτό το σημείο θέλω να σημειώσω ότι στον κάδο ρίχνουμε και προτοκαλόφλουδες, παρότι υποτίθεται ότι παράγουν όξινο χούμο που βλάπτει τα φυτά. Η πείρα μας, μας δίδαξε ότι το παραγόμενο λίπασμα είναι τόσο λίγο σε σχέση με το μέγεθος του κήπου, που η οξύτητα την οποία ενδεχομένως έχει, ουδέποτε έβλαψε δέντρα ή άλλα φυτά. Το αποτέλεσμα είναι, σε συνδυασμό με την ανακύκλωση συσκευασιών, τουλάχιστον 85% λιγότερα σκουπίδια, ελαχιστοποίηση της μυρωδιάς σαπισμένου που βγάζουν οι κάδοι σκουπιδιών του δήμου, και εξαιρετικό οργανικό λίπασμα, δηλαδή "χούμο", που αφαιρούμε από το πορτάκι στο κάτω μέρος του κομποστοποιητή 1-2 φορές το χρόνο. Και όσοι σκεφτούν ότι αυτά είναι για όσους έχουν κήπο, στο εμπόριο κυκλοφορούν και κομποστοποιητές για μπαλκόνια, πιο εξελιγμένοι και περιορισμένοι σε μέγεθος (ακόμα και με αυτόματη περιστροφή).
Είναι αδιέξοδο να περιμένουμε από το υπό διάλυση κράτος να διαχειριστεί το ζήτημα των απορριμμάτων, καθώς, δεν θα σταματήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να δημιουργεί φαινόμενα σαν αυτά που ζούμε αυτές τις μέρες στην πόλη μας, η οποία έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο σκουπιδαριό. Η ανακύκλωση με τους κομποστοποιητές, η μεταποίηση και επανάχρηση παλαιών αντικειμένων μέσα από συλλογικές διαδικασίες, και επιτέλους, ένα μέτρο στον καταναλωτισμό που μας οδηγεί να αγοράζουμε σαβούρες όλων των ειδών, θα περιορίσει το σκουπιδαριό από δική μας επιλογή.
Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011
Καλό φθινόπωρο
Με τις φθινοπωρινές βροχές, ξεκινάει και επίσημα η νέα χρονιά σποροδράσεων.
Δυστυχώς, μια βόλτα στην Πεντέλη το Σαββατοκύριακο, αποκάλυψε πάλι την απογοητευτική εικόνα της επέλασης δεκάδων (ή μήπως εκατοντάδων;) αιγοπροβάτων που αλωνίζουν στο βουνό. Ψιλοφαγωμένα πουρνάρια και ποώδης βλάστηση, καθώς και ... υπολείμματα της διαδικασίας της πέψης, μαρτυρούσαν την πρόσφατη παρουσία τους στους άλλοτε (μετά τις βροχές) πολυσύχναστους χωματόδρομους από τους εκδρομείς για χόρτα και περίπατο, πριν τη μεσημεριανή μάσα στα ταβερνεία.
Μετά από ένα εποικοδομητικό καλοκαίρι, αποφασίσαμε φέτος να δώσουμε έμφαση στις χαρουπιές, καθώς αναπτύσσονται γρήγορα, είναι αείφυλλες και παρείχαν για χρόνια στους κατοίκους της Μεσογείου ένα πολύ υγιεινό βρώσιμο προϊόν. Στην Κρήτη κυκλοφορούν συνταγές για χαρουπόμελο, χαρουπάλευρα και άλλους τύπους απευθείας χρήσης των χαρουπιών στη μαγειρική, μαρτυρώντας τη σημασία που είχαν τα χαρούπια για τους πληθυσμούς του νησιού. Μετά την κατοχή, κατά τη διάρκεια της οποίας τα χαρούπια έθρεψαν κόσμο και κοσμάκη στις μεγάλες πόλεις, απαξιώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν, όπως και τα βελανίδια, ως τροφή για τα γουρούνια.
Το καλοκαίρι καταφέραμε να συλλέξουμε σπόρους χαρουπιάς από το νομό Χανίων, και φυτέψαμε πειραματικά σπόρους. Τα αποτελέσματα δεν είναι ακόμα ενθαρρυντικά, όμως δεν απογοητευόμαστε. Θα συμβουλευτούμε τους επίτιμους γεωπόνους της ομάδας, και θα σας ενημερώσουμε για τις δράσεις μας.
Μέχρι τότε, τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς!
Δυστυχώς, μια βόλτα στην Πεντέλη το Σαββατοκύριακο, αποκάλυψε πάλι την απογοητευτική εικόνα της επέλασης δεκάδων (ή μήπως εκατοντάδων;) αιγοπροβάτων που αλωνίζουν στο βουνό. Ψιλοφαγωμένα πουρνάρια και ποώδης βλάστηση, καθώς και ... υπολείμματα της διαδικασίας της πέψης, μαρτυρούσαν την πρόσφατη παρουσία τους στους άλλοτε (μετά τις βροχές) πολυσύχναστους χωματόδρομους από τους εκδρομείς για χόρτα και περίπατο, πριν τη μεσημεριανή μάσα στα ταβερνεία.
Μέχρι τότε, τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)